kisah suatu masa dulu..
disaat kwn2 sy ke sekolah menaiki kereta atau motor dan dihantar oleh ayah masing2, sy menaiki basikal dan dihantar oleh abah tersayang..-sy ttp seronok ke sekolah..alhamdulillah
disaaat kwn2 sy membaca buku ditemani cahaya lampu kalimantang, sy membaca dalam cahaya pelita ayam-sy ttp jd pelajar kebanggaan ma abah dan sekolah..alhamdulillah..
disaat kwn2 sy bangga bila dpt masuk ke skolah berasrama selepas UPSR, sy terpaksa menolak tawaran tersebut-sy dpt jejak kaki jugak ke skolah berasrama selepas PMR..alhamdulillah..
disaat kwn2 sy menunggang motosikal ke skeolah, saya masih mengayuh basikal sepanjang 4km dr umah ke skolah-saya gembira n saya masih merindui masa2 itu..alhamdulillah..
disaat kwn2 sy bawa duit poket RM3@RM4 ke skolah, sy masih bw RM1.20 ke skolah.itupn dh byk bg sy-sy bersyukur,dan saya bw bekal ke skolah..hehe..alhamdulillah..
disaat kwn2 ada cinta monyet di skolah, sy xminat!lagipun sy xlawa-sy ttp seronok belajar n belajar..alhamdulillah..sy dpt masuk U juge..
disaat kwn2 drive kete ke kuliah, sy baru dpt memiliki motosikal sndiri, guna duit PTPTN tu bayar muka..hehe..-sy bersyukur jua..alhamdulillah..
disaat kwn2 dh ada keje best2, sy masih lagi jd surirumah sepenuh masa-sy redha, mudah2an Allah sentiasa bg yg terbaik dlm pengetahuanNya utk sy, suami n anak..
disaat kwn2 sy yg dh berkahwin masih lagi xde cahaya mata,SAYA DAH PN BERGELAR UMI SEAWAL SETAHUN USIA PERKAHWINAN KAMI..Alhamdulillah..syukur xterhingga kepada Dia Maha Pencipta..
**moral of the story, sentiasa lah rasa cukup dgn apa yg kita ada..jgn bandingkan kita dgn org yg lebih, cuba letakkan diri kita dikalangan yg kurang..insyaallah rasa syukur pasti datang!!
disaat kwn2 sy ke sekolah menaiki kereta atau motor dan dihantar oleh ayah masing2, sy menaiki basikal dan dihantar oleh abah tersayang..-sy ttp seronok ke sekolah..alhamdulillah
disaaat kwn2 sy membaca buku ditemani cahaya lampu kalimantang, sy membaca dalam cahaya pelita ayam-sy ttp jd pelajar kebanggaan ma abah dan sekolah..alhamdulillah..
disaat kwn2 sy bangga bila dpt masuk ke skolah berasrama selepas UPSR, sy terpaksa menolak tawaran tersebut-sy dpt jejak kaki jugak ke skolah berasrama selepas PMR..alhamdulillah..
disaat kwn2 sy menunggang motosikal ke skeolah, saya masih mengayuh basikal sepanjang 4km dr umah ke skolah-saya gembira n saya masih merindui masa2 itu..alhamdulillah..
disaat kwn2 sy bawa duit poket RM3@RM4 ke skolah, sy masih bw RM1.20 ke skolah.itupn dh byk bg sy-sy bersyukur,dan saya bw bekal ke skolah..hehe..alhamdulillah..
disaat kwn2 ada cinta monyet di skolah, sy xminat!lagipun sy xlawa-sy ttp seronok belajar n belajar..alhamdulillah..sy dpt masuk U juge..
disaat kwn2 drive kete ke kuliah, sy baru dpt memiliki motosikal sndiri, guna duit PTPTN tu bayar muka..hehe..-sy bersyukur jua..alhamdulillah..
disaat kwn2 dh ada keje best2, sy masih lagi jd surirumah sepenuh masa-sy redha, mudah2an Allah sentiasa bg yg terbaik dlm pengetahuanNya utk sy, suami n anak..
disaat kwn2 sy yg dh berkahwin masih lagi xde cahaya mata,SAYA DAH PN BERGELAR UMI SEAWAL SETAHUN USIA PERKAHWINAN KAMI..Alhamdulillah..syukur xterhingga kepada Dia Maha Pencipta..
**moral of the story, sentiasa lah rasa cukup dgn apa yg kita ada..jgn bandingkan kita dgn org yg lebih, cuba letakkan diri kita dikalangan yg kurang..insyaallah rasa syukur pasti datang!!
No comments:
Post a Comment